Menu
Wilt u graag meer weten over de EOC-Traditionele Schepen Beurs? Neem dan contact met ons op via email naar:info@traditioneleschepenbeurs.nl.
Wilt u telefonisch contact, dan kunt u contact opnemen met de project leider van de EOC-Traditionele Schepen Beurs,
Michiel Tegelberg.
T. +31 6 51865404 (ook bereikbaar via What’sApp)
Natuurlijk varen
Natuurlijk Varen, dat is met eenvoudige roei-zeilboten ergens naartoe varen zonder motor. Noodgedwongen zijn die boten licht en rank zodat ze ook weer goed te traileren zijn. De zeewaardigheid is niet noemenswaard maar het vaarbereik is groot. Waar je met een kieljacht in 3 weken hooguit naar de Engelse oostkust gaat, en meestal binnen 30 mijl van je thuishaven blijft, rij je in 1 of 2 dagen naar Bretagne, of de Oostzee, in 3 dagen naar Kroatië en in 4 naar Griekenland . Bovendien zijn de kosten van een trailersailer , die je eventueel zelf bouwt lager dan die van een kieljacht zodat je je niet schuldig hoeft te voelen als die boot niet elke dag gebruikt wordt.
Frank van Zoest
Less is more. ‘Het lijden was het mooiste’.
Twee jaar geleden waren we op vakantie in Kroatië, op een kleine camping die uitkeek op zee. We hadden de ‘Lucia’ mee en maakten een tocht langs de kust , frisse wind en we schoten snel op tot aan de oever een strandtentje opdoemde. Ijsjes, bewonderende toeristen, een prima plek, maar we moesten ook weer terug en iets was veranderd. De wind , die was weg of kwam uit de verkeerde hoek, maar de golfslag was gebleven en wat we ook deden, met zeilen schoten we niet echt op. Gelukkig hadden we roeiriemen aan boord en we streken de mast en begonnen te roeien in een holle zee. De lichte boot werd alle kanten opgegooid en ik begon eraan te wanhopen dat we nog terug konden komen. Ik had ons flink in de nesten gewerkt. Net voordat ik dit kon delen met mijn vrouw barste ze uit in een lofzang: ‘Wat goed dat je dit nog doet, en je bent over de 70. Ik hoop dat ik nog zo kan roeien als ik die leeftijd heb’ , en zo roeiden we gestadig door, stoppen ging niet want dan werden we meteen terug gezet, maar uiteindelijk zagen we bekende stukken kust en uiteindelijk het strandje bij de inham waar vandaan we vertrokken waren. We maakten de boot vast aan onze meerboei en ik checkte de tijd. Over de heenweg hadden we een uur gedaan, inclusief de pauze bij het strandtentje, terug was het 2 uur roeien. Bij de camping hoorde een restaurant met een terras dat uitkeek zee. In een hoek zag ik de ‘Lucia’ dobberen, en bij elk biertje groeide ons geluksgevoel.
Less is more. ‘Het lijden was het mooiste’.
Twee jaar geleden waren we op vakantie in Kroatië, op een kleine camping die uitkeek op zee. We hadden de ‘Lucia’ mee en maakten een tocht langs de kust , frisse wind en we schoten snel op tot aan de oever een strandtentje opdoemde. Ijsjes, bewonderende toeristen, een prima plek, maar we moesten ook weer terug en iets was veranderd. De wind , die was weg of kwam uit de verkeerde hoek, maar de golfslag was gebleven en wat we ook deden, met zeilen schoten we niet echt op. Gelukkig hadden we roeiriemen aan boord en we streken de mast en begonnen te roeien in een holle zee. De lichte boot werd alle kanten opgegooid en ik begon eraan te wanhopen dat we nog terug konden komen. Ik had ons flink in de nesten gewerkt. Net voordat ik dit kon delen met mijn vrouw barste ze uit in een lofzang: ‘Wat goed dat je dit nog doet, en je bent over de 70. Ik hoop dat ik nog zo kan roeien als ik die leeftijd heb’ , en zo roeiden we gestadig door, stoppen ging niet want dan werden we meteen terug gezet, maar uiteindelijk zagen we bekende stukken kust en uiteindelijk het strandje bij de inham waar vandaan we vertrokken waren. We maakten de boot vast aan onze meerboei en ik checkte de tijd. Over de heenweg hadden we een uur gedaan, inclusief de pauze bij het strandtentje, terug was het 2 uur roeien. Bij de camping hoorde een restaurant met een terras dat uitkeek zee. In een hoek zag ik de ‘Lucia’ dobberen, en bij elk biertje groeide ons geluksgevoel.
Tweehonderd jaar Noord-Hollands Kanaal
Op 16 december 1824 passeerden het fregat (oorlogsschip) Bellona en het koopvaardijschip Christina Bernardina elkaar in het Noord-Hollands Kanaal. Het ging gepaard met feestgedruis op de wal, mensen waren samengestroomd om dit schouwspel te bewonderen. Het moet een fantastisch gezicht zijn geweest.
Twee huizenhoge gevaartes die langs elkaar heen schuiven in het vlakke land.
Ook van de partij waren de paarden om de schepen voort te trekken. Het fregat loste een vreugdekanonschot, wat de paarden zeker niet leuk gevonden zullen hebben.
Bekend is, dat het hele kanaal ‘met de hand gegraven’ is. Daar moet toch een opmerking bij gemaakt worden. Het kanaal volgt zoveel mogelijk bestaande waterlopen: trekvaarten, ringvaarten, sloten, kanalen. Het waren dus al bestaande waterwegen, ooit met de hand gegraven in vervlogen eeuwen. Deze moesten wel uitgediept en verbreed worden. Twee stukken van een paar kilometer zijn in de Zijpe nieuw gegraven.
De werkomstandigheden waren slecht. Het was zwaar werk, regen en wind waren geen excuus om met werken te stoppen. Men sliep in zelfgebouwde onderkomens, bijna zonder voorzieningen zoals meubilair, lampen, beddengoed. De aannemers van het baggerwerk hadden betere voorzieningen en sliepen in keten die verplaatst konden worden als een stuk kanaal breed en diep genoeg geworden was.
Ook met de lonen was het slecht gesteld. Jan Blanken, de ontwerper van het kanaal, had berekende dat per dag f 1,80 voldoende moest zijn, maar de meeste aannemers hielden zich niet daar aan. Er was een aannemer die zijn werklui zó slecht behandelde, dat er een opstand uitbrak onder de baggeraars die voor hem werkten. Bij het naderen van de woedende menigte vluchtte de aannemer zijn keet in, gewapend met een geweer. Drie raddraaiers gooiden de ruiten van de keet in en klommen naar binnen om de aannemer de les te lezen. Twee van hen werden zonder pardon doodgeschoten. De aannemer werd buiten gelyncht waarna zes mannen gearresteerd werden en veroordeeld werden tot geseling, brandmerken en gevangenisstraffen van 6 tot 12 jaar.
Nu ligt het Noord-Hollands Kanaal er vredig bij, het wordt nog wel gebruikt voor de
scheepvaart, en het vervult een belangrijke functie in de waterhuishouding in Noord-Holland. Zo zijn bollenboeren blij met het redelijk schone water, dat bij droogte ingelaten kan worden. Van de oorspronkelijk 16 vlotbruggen zijn er nog maar drie over. Een vierde werd in deze eeuw gebouwd voor fietsers en voetgangers bij Koedijk.
Over het wel en wee van het Noord-Hollands Kanaal is in het Zijper Museum in Schagerbrug een mooie tentoonstelling te zien. Zo hangt er een kaart van zes meter breed van het hele kanaal: van Amsterdam tot Den Helder. En weet u wat een rolpaal is? Kom dat zien! Komt dat zien!
Theater TSB 2024: LVBHB kijkt terug en vooruit
Op zaterdag 9 november om 15.45 uur zal de LVBHB een interactieve presentatie verzorgen in het ‘theater’ van de beurs. Het thema is : tot hier en nu verder!
We kijken terug op 50 jaar LVBHB met uiteraard heel veel beeldmateriaal van ons jubileumjaar en met name de ErfgoedTour: 1000 km met 165 schepen door heel Nederland. Prachtige foto’s EN video’s laten zien hoe mooi varend erfgoed kan zijn. ‘Ons laten zien’ was een van de doelstellingen: onbekend maakt onbemind.
Maar ook hebben we in het jubileumjaar aandacht geschonken aan thema’s die ons nu en in de nabije toekomst zullen bezighouden: o.a. wettelijke bescherming, verduurzaming, financiering en last but not least veiligheid. Op al die thema’s heeft de LVBHB ideeën en die lenen zich prima om het er ‘met elkaar over te hebben’. We willen dus graag het publiek hierin betrekken! Alle thema’s (en veel meer) komen in de loop van de presentatie voorbij en we gaan daar een echte interessante en interactieve sessie van maken!
Rolf van der Mark voorzitter
